چه فرصت‌هایی در محیط کسب و کار وجود دارد که می‌توانیم از آن استفاده کنیم؟ سازمان ما در چه زمینه‌هایی دچار مشکل است؟ از چه روش‌های دیگری می‌توانیم استفاده کنیم تا منفعت سازمان به حداکثر و هزینه‎‌های آن به حداقل برسد؟ چگونه می‌توان برای موفقیت در محیطی که مدام در حال تغییر است، اقدام کرد؟ چگونه الزامات یک محصول یا پروژه را درست شناسایی کنیم تا خروجی آن مطابق انتظارات مشتریان باشد؟

تحلیل کسب و کار ابتدا در تلاش است که بتواند فرصت ها و مشکلات سازمان را رصد نماید. این مشکلات و فرصت ها تشکیل دهندۀ نیاز (Need) سازمان هستند. پس از شناسایی نیازها، او تصمیم می گیرد که دیگر مؤلفه های مرکزی (Core Concepts) را استخراج نماید. این مؤلفه های مرکزی که با نیاز همراه می شوند عبارتند از: تغییر (Change)، زمینه (Context)، راهکار (Solution)، ذینفعان (Stakeholders)، و ارزش (Value). پس از استخراج این مؤلفه های شش گانه، تحلیل کسب و کار می تواند به سراغ آنالیز وضعیت فعلی و تعریف وضعیت آینده برود. وضعیت فعلی وضعیتی است که دارای مشکلات و معضلات سازمانی است و وضعیت آینده، وضعیتی مطلوب است که سازمان باید با تغییر به سمت آن حرکت نماید. اینجا است که استراتژی های تغییر شکل می گیرند. در ادامه تحلیل کسب و کار به تدوین پاره ای از رویکردها و برنامه های برای اجرا و تحقق تحلیل کسب و کار می پردازد و پس از آن وارد اجرا می شود و به دنبال استقرار راهکاری است که می خواهد در سازمان انجام شود. راهکار ارائه شده از مجموعۀ راهکارهایی انتخاب می شودکه قبلاً توسط تحلیل کسب و کار به مدیریت سازمان اعلام شده است. مدیریت سازمان بهترین را انتخاب کرده است. در انتها، راهکار ارائه و استقرار داده شده، مورد ارزیابی قرار می گیرد تا بتوان موانع و مشکلات آن ارزیابی شده و به کنار رود و بهتر بتواند بیشترین منفعت را برای سازمان به ارمغان آورد